Beleggen biedt mooie kansen, daar zijn veel economisch specialisten het wel over eens. Dat er ook risico’s aan beleggen kleven is overigens net zo goed een punt dat niet ter discussie staat. Maar goed, wie belegt kan natuurlijk zelf de mate van het risico in behoorlijke mate bepalen. Hoe dan ook, voor de gemiddelde Nederlander (als die al bestaat) is beleggen kennelijk iets engs waar je maar beter uit de buurt kunt blijven. Die conclusie zou je in ieder geval kunnen trekken uit een onderzoek van Tilburg University dat in de laatste week van juni werd gepubliceerd.
Weinig beleggende huishoudens
Hoewel de spaarrente al bijzonder lange tijd op een historisch dieptepunt bivakkeert blijkt beleggen voor de meeste Nederlandse huishoudens geen alternatief. Slechts 23 procent (van de in het onderzoek betrokken huishoudens) heeft een portefeuille met obligaties, aandelen of een combinatie van deze beleggingsproducten. Een percentage dat eigenlijk toch wel ontzettend laag is. Kennelijk is de vertrouwde spaarrekening nog steeds favoriet.
336 miljard euro tegen bijna 0 procent
De populariteit van de spaarrekening wordt bevestigd door econoom Dirk Brounen die als hoogleraar werkzaam is op Tilburg University. Hij heeft becijferd dat er op dit moment voor meer dan 336 miljard euro door Nederlanders op spaarrekeningen is gestald. Een bedrag dat zo hoog is dat er bijna geen voorstelling van te maken is. En dat bedrag bevindt zich feitelijk in een soort slapende toestand. Spaarrekeningen leveren (zeker wanneer de inflatie wordt meegeteld) gewoon niets op. Maar wat is dan precies de reden dat er niet massaal wordt overgestapt naar de beurs om het geld te gaan beleggen?
Angst om te beleggen
Dat Nederlandse huishoudens beleggen kennelijk niet zien zitten en liever kiezen voor een (niet-rendabele) spaarrekening komt uit het onderzoek van Tilburg University naar voren. Maar wat is nu precies de reden van die terughoudendheid met betrekking tot beurshandel? Interessant om te weten natuurlijk, en in het gehouden onderzoek is daar dan ook naar gevraagd. Er werd door de respondenten een aantal redenen genoemd waarom beleggen niet de voorkeur had. Zo werd er aangegeven dat financieel adviseurs die kunnen helpen met verstandig beleggen soms als onbetrouwbaar worden gezien. Met name het nieuws over (te) hoge extra kosten en de nog steeds actuele berichtgeving over de afwikkeling van de woekerpolis-affaires hebben de financieel adviseurs als beroepsgroep geen goed gedaan. Ook het algemene risico van beleggen (de kans om inleg kwijt te raken) speelt onder de respondenten een belangrijke rol.
Moeten we toch beleggen?
Is het verstandig om vermogen op een spaarrekening te zetten in plaats van dat geld te investeren in beleggingen? Econoom Brounen vindt van niet. Hij noemt de gewoonte om vooral te sparen een “dure traditie”. Brounen wijst erop dat spaargeld tegen het huidige lage tarief in veel gevallen niet voldoende zal zijn om “dromen te verzilveren”, zoals hij het verwoordt. Daar komt nog bij dat zorgkosten voor consumenten zullen gaan stijgen, terwijl pensioenen mogelijk gaan inkrimpen. Mogelijkheden voor (alternatief) vermogensbeheer moeten dus worden onderzocht.
